Zen is thuiskomen
Zen is thuiskomen
Zen vraagt de
bereidheid jezelf nader onder de loep te nemen. Zen onderwijst geen
leerstellingen, geeft geen houvasten. Stukje bij beetje voert Zen je naar wat
en wie jij in wezen bent, en dat betekent een zorgvuldig onderzoeken van het
wat, hoe en waarom van je denken, handelen en voelen. Door het te ervaren, niet
door te willen begrijpen en vasthouden
.Deze tocht leidt
onvermijdelijk tot een confrontatie met kanten van jezelf, die je mogelijk niet
als prettig ervaart, naast ook wel prettige ervaringen. Heb je het lef om
jezelf met open vizier tegemoet te treden en niets uit de weg te gaan, ook als
dat af en toe pijn doet? Ergens
thuis-zijn betekent aanvaard worden zoals je bent, dus
onvoorwaardelijk
.Wat een groot goed, wat verlangen we daar allemaal naar
..En dat is op de
Zen-weg geen wens, maar een opdracht. De Zen-weg is een weg van leren
aanvaarden wie je bent in alle aspecten van je zijn: je vreugde, je verdriet,
je slagen, je falen, je attent zijn, je blijheid, je onoplettendheid, je
boosheid, je idealen, je frustraties, je seksuele verlangens, de mogelijk
onvervuldheid ervan, je tederheid, je agressie, je hoop, je wanhoop, je
gelukkige momenten, je diepe pijn en nog meer
..en nog meer
en nog meer
Dit alles
in warme liefde omarmen is thuiskomen bij jezelf en daarin ligt de diepe
bevrijding van Zen. De keuze om deze
weg te gaan kan alleen opbloeien uit het diepe besef dat je (nog) niet thuis
bent
.of je thuis steeds weer verlaat
..of de weg naar je thuis steeds weer
kwijtraakt. Een diepgevoeld
heimwee naar de bron en bestemming, daar waar je je volledig aanvaard weet
zoals je bent. Als je intens voelt dat je leven niet wortelt in je eigen
diepste grond, laat dat dan je drijfveer zijn. Het is eigen aan
onze moderne, Westerse cultuur om oplossingsgericht te doen, denken en
handelen, op effect gericht. Het moge duidelijk zijn dat Zen daar niet over
gaat. Dat vraagt om
moed, inzet en een voornemen. Welk voornemen is
voor jou persoonlijk haalbaar? Kun je je aan die afspraak met jezelf houden? En
als je dat besloten hebt, kun je gaan ervaren wat dat met je doet? En hoe je
daar vervolgens weer mee omgaat? Welke argumenten, innerlijke discussies
gevoerd worden? Hoe het voelt als je wel
de tijd en ruimte hebt kunnen maken om te gaan zitten? En hoe het voelt als dat
niet lukt? Ik wens ons veel
ervaren, delen, doorzettingsvermogen, warmte en humor toe
en thuiskomen.