Zen is thuiskomen

Zen vraagt de bereidheid jezelf nader onder de loep te nemen. Zen onderwijst geen leerstellingen, geeft geen houvasten. Stukje bij beetje voert Zen je naar wat en wie jij in wezen bent, en dat betekent een zorgvuldig onderzoeken van het wat, hoe en waarom van je denken, handelen en voelen. Door het te ervaren, niet door te willen begrijpen en vasthouden…….Deze tocht leidt onvermijdelijk tot een confrontatie met kanten van jezelf, die je mogelijk niet als prettig ervaart, naast ook wel prettige ervaringen. Heb je het lef om jezelf met open vizier tegemoet te treden en niets uit de weg te gaan, ook als dat af en toe pijn doet? Ergens ‘thuis-zijn’ betekent ‘aanvaard worden zoals je bent’, dus onvoorwaardelijk…….Wat een groot goed, wat verlangen we daar allemaal naar…..En dat is op de Zen-weg geen wens, maar een opdracht. De Zen-weg is een weg van leren aanvaarden wie je bent in alle aspecten van je zijn: je vreugde, je verdriet, je slagen, je falen, je attent zijn, je blijheid, je onoplettendheid, je boosheid, je idealen, je frustraties, je seksuele verlangens, de mogelijk onvervuldheid ervan, je tederheid, je agressie, je hoop, je wanhoop, je gelukkige momenten, je diepe pijn en nog meer…..en nog meer……en nog meer……Dit alles in warme liefde omarmen is ‘thuiskomen bij jezelf’ en daarin ligt de diepe bevrijding van Zen. De keuze om deze weg te gaan kan alleen opbloeien uit het diepe besef dat je (nog) niet thuis bent….of je thuis steeds weer verlaat…..of de weg naar je thuis steeds weer kwijtraakt. Een diepgevoeld heimwee naar de bron en bestemming, daar waar je je volledig aanvaard weet zoals je bent. Als je intens voelt dat je leven niet wortelt in je eigen diepste grond, laat dat dan je drijfveer zijn. Het is eigen aan onze moderne, Westerse cultuur om oplossingsgericht te doen, denken en handelen, op effect gericht. Het moge duidelijk zijn dat Zen daar niet over gaat. Dat vraagt om moed, inzet en een voornemen. Welk voornemen is voor jou persoonlijk haalbaar? Kun je je aan die afspraak met jezelf houden? En als je dat besloten hebt, kun je gaan ervaren wat dat met je doet? En hoe je daar vervolgens weer mee omgaat? Welke argumenten, innerlijke discussies gevoerd worden?  Hoe het voelt als je wel de tijd en ruimte hebt kunnen maken om te gaan zitten? En hoe het voelt als dat niet lukt? Ik wens ons veel ervaren, delen, doorzettingsvermogen, warmte en humor toe………en thuiskomen.