Marli's Weg

•        Ja zeggen tegen het leven in alle verschijningsvormen, beoefenen van geen voorkeur, geen afkeur. Dit zijn de eerste twee regels uit de 'Hsin-Hsin Ming’, verzen over de geest van vertrouwen van Sozan Zenji (526-606). Dit is voor mij een leidraad en steeds weer een herinnering evenals:

•        de wezenlijke Koan van Hisamatsu: een ‘zenraadsel’ dat niet met logica valt op te lossen: ‘Precies hier en nu, als niets werkt, wat ga je dan doen?

•        Pas in begin 2014 was ik eindelijk zo dapper, c.q. over mijn weerstand heen en begon ik bij zenleraar Gretha Aerts de Koan studie.

•        Ik beoefen het zijn van een holle buis, het worden van een steeds hollere buis, waar het leven in alle verschijningsvormen doorheen kan stromen. Als ik weerstand voel, dan kan, durf en wil ik dat ervaren, wachten en dan verandert het van aard. Dat 'simpele' gegeven, alles is veranderlijk en vergankelijk, waar ik ook een heel groot JA tegen kan zeggen, vervult mij met een groot vertrouwen en toenemende bescheidenheid (en dat mag nog veel verder groeien……)

•        De weg van het relatieve en het absolute en de integratie van beiden wil ik gaan, ik kan ze beiden zien, tegelijk dikwijls en in mij ervaren en dragen. Niet te splitsen: Ik BEN (absoluut) en ik ben MENSELIJK (relatief). Herkenbaar als Marli, zowel voor mezelf als voor een ander, waarbij binnenwereld en buitenwereld steeds meer in elkaar 'overvloeien', transparanter wordend: juist omdat ik zo weet heb van het absolute, na mijn lichamelijke dood, als een golfje weer opgaan in de grote zee, hoef ik mij niet anders voor te doen dan ik ben. En dat voelt als lichtheid en gemak.

•        Het betekent voor mij ook het beoefenen van het Bodhisattva ideaal: mijn leven blijvend wijden aan ‘verlichting’ in alle aspecten en aan het op bescheiden wijze anderen helpen dit mogelijk ook te ervaren en te bereiken. Waar dit mag, kan, passend is en ontvangen kan worden. En tegelijk weten dat me dat niet gaat lukken, wat mij niet weerhoudt om steeds weer opnieuw te beginnen, het niet opgeven. Dit is mijn weg, de grote weg, ik kan niet meer anders dan die weg gaan.

•        In Zazen zit ik graag in Shikantaza: ‘alleen maar zitten’, zonder houvast of hulpmiddel en ervaar zowel het relatieve als het absolute, dat mij als een ‘genade’ toe kan vallen. Het herinneren  en her-inneren van het absolute: het weg kunnen vallen van gedachten, puur zijn in stilte, leegte, niets……En dan is er weer het relatieve, dat is ook goed. Ik sta op en doe wat er te doen valt.